ROUWEN IS RUIMTESCHEPPEND

RUIMTE MAKEN VOOR ROUW IS RUIMTESCHEPPEND

Tijdens een sessie gisteren met een cliënt vertelde ze hoe ze al een tijdje was vastgelopen in een relatie en niet wist hoe ze daar verandering in moest aanbrengen. Ze kon er de vinger niet opleggen wat er precies aan de hand was, maar voelde zich gefrustreerd en tegelijkertijd voelde zich loyaal om in de relatie te blijven investeren – zonder te weten waarom.

Haar bereidheid en openheid om oprecht te kijken maakte dat ze uiteindelijk onder woorden kon brengen wat er ontbrak in die relatie. Ze voelde zich de laatste tijd vooral verloren in de verbinding en niet toereikend terwijl ze eigenlijk ondervond dat de ander niet in staat was haar te spiegelen en bevatten – dit erkennen emotioneerde haar diep.

Positieve psychologie en het PERMAH model hebben als uitgangspunt om te kijken naar je toekomstperspectief, veerkracht, welzijn en welbevinden gebaseerd op jouw (voor)waarden. Dit is een hele reis waarbij wat er onbewust speelt in het bewuste wordt gebracht en waar wenselijk leerdoelen of prestatiedoelen aan gekoppeld kunnen worden al naargelang je behoeften. 

Als hoogbegaafde, intense volwassenen voelen we vaak ons niet begrepen en dat doet pijn. Het vinden van diepgaande verbindingen is niet makkelijk, wel mogelijk. Mijn cliënt ontdekte dat deze relatie haar niet langer vervulde en toegeven deed pijn - het erkennen gaf lucht. Ik zag haar verdriet en ze kon het er laten zijn, ze kwam weer aan bij zichzelf.

Trouw zijn aan jezelf en integer leven betekent ook moeilijke keuzes maken.
Om relaties met liefde en wederzijds respect los te laten en een volgend hoofdstuk te kunnen beginnen - en niet langer vast te houden aan het oude wat niet meer dient - daar is moed voor nodig.

In haar geval was zij zich nog niet bewust dat ze zo’n rijke innerlijke belevingswereld heeft die vaak als zeer intens en overweldigend wordt ervaren door de omgeving. Ik verwees haar naar het boek Leven met Intensiteit van Susan Daniels en Michael Piechowski om zichzelf beter te leren begrijpen.

Ze was weer thuisgekomen bij zichzelf en voelde zich gezien, gehoord en geholpen. Haar frustratie was gesmolten en haar hart vervuld met compassie voor degene met wie ze vastgelopen was. Ook voelde ze zich gemotiveerd en hoopvol om nieuwe stappen te zetten. Maar eerst nog even de tranen toelaten en zijn met de inzichten.

Dankbaar en tevreden gaf ze me een ontladende knuffel. Ja, het is soms eenzaam als hoogbegaafde, intense, neurocomplexe volwassene – maar blijf altijd trouw aan jezelf!

“To thine own self be true . . . and thou canst not then be false to any man” (William Shakespeare)"

Wholeheartedly,
Dyonne