TE INTELLIGENT OM MEE TE DOEN

TE INTELLIGENT OM MEE TE MOGEN DOEN!

In mijn vroege twintiger jaren werd ik gecast voor een tv-experiment dat 'de serieuze variant van Big Brother' zou worden. Alles leek rond, tot ik onverwacht werd afgewezen. Waarom? Omdat ik ‘te slim’ was.

Ik was begin twintig en deed af en toe opdrachten via een aantal castingbureaus in Amsterdam. Toen ik werd benaderd voor een nieuw reality show, ging ik op auditie. Het concept zou deze keer een stuk serieuzer zijn: een kleine groep mensen zou een paar weken samen in een afgelegen boshut verblijven, onder begeleiding van psychologen, om deel te nemen aan allerlei experimenten.

Tijdens de screentest was men meteen enthousiast: fotogeniek, spontane uitstraling, magnetische energie — ik kreeg een dikke ‘ja’. Er werd me gevraagd om de opnamedagen vrij te houden in mijn agenda. De psychologische screening die volgde werd een boeiend gesprek met de en ook hier kreeg ik eigenlijk meteen groen licht: “Je bent er helemaal klaar voor.”

Kort daarop kreeg ik een telefoontje van de creatief directeur van EyeWorks die met het team had overlegd en… ze besloten dat ik tóch niet mee mocht doen. De reden? Ik bleek te slim. Ik zou de mindgames doorzien, te snel schakelen, te veel analyseren — dat zou geen leuke televisie maken voor de kijker.

Ik was me toen nog niet bewust van mijn uitzonderlijk hoogbegaafdheid en voelde me vooral afgewezen, en begreep het eigenlijk helemaal niet, toen, dat kwam jaren later pas toen ik begon te ontdekken dat ik hoogbegaafd was.

Hoogbegaafdheid wordt in onze samenleving vaak niet herkend — en als het wél wordt opgemerkt, dan volgt lang niet altijd waardering. Je bent lastig, kritisch, ‘te snel’, ‘te veel’, of – in mijn geval – ‘te slim voor tv’- maar op de werkvloer kan dat impliceren dat je teveel vragen stelt en wordt je als niet inschikkelijk ervaren.

We leven in een wereld waarin zichtbaarheid goud waard is, maar die zichtbaarheid moet wel passen in het format. De maatschappij zegt: Ben jezelf! De maatschappij zegt ook:" Maar niet zo!"

Wat me hier ook raakte, is dat mijn uiterlijk me eerst binnenhaalde. Een soort toegangsticket tot de groep. Ik werd geselecteerd vanwege hoe ik eruitzie — en vervolgens afgewezen vanwege wat ik denk, voel en doorzie. Het maakt iets pijnlijk zichtbaar: je mag opvallen, maar niet te veel. Je mag meedoen, maar niet ontregelen.

In mijn werk met mensen mogen ze onbeschaamd zichzelf zijn, zichzelf volledig uiten zoals ze zijn, alle delen mogen thuiskomen en ontdekt worden, alleen dan is het mogelijk om welzijn en welbevinden te ervaren. Niks format, je ware vorm, aansluiten ja, aanpassen nee!

Wees welkom voor een gratis kennismakingsgesprek van 30 minuten met mij! Mail me op dyonne@moeitelooshoogbegaafd.nl of app / bel me via: 06 41 96 42 97.
Warme groeten,

Dyonne
Mentor, gids, coach voor hoogbegaafde intense volwassenen